Вы пытаеце: з чаго я Песьні гэтыя складаю? Я і рад бы адказаць вам, Ды, прызнацца, сам ня знаю. Можа – з гоману крыніцаў, Шуму ніў і хваль азёрных, Зь весьніх галасоў птушыных, Залатых праменьняў зорных? Можа – з польных траў і зёлак, З кропляў дажджавых, з расінак, З непрыкметных, мімалётных, Ўзьнятых матыльком пылінак? Можа – з простых слоў надзённых, З сэрца ўзятых, з роднай глебы, Слоў, якія пахнуць потам, Перагноем, жытнім хлебам? Можа здасца – гэта лёгка. Думаў так і я, дарэчы, Покуль груз жыцьця і сьмерці Каменем ня лёг на плечы.
1961
|
|