Ня толькі ўзяў таму я гэту мову,
Што на ёй рэкі, пушчы гаманілі,
Шумелі ў полі каласы і травы,
Пераклікаліся па гнёздах птушкі,
Што зь ёю лёгка было стаць чым хочаш –
Пявучай скрыпкай,
жаўруком,
паэтам.
Я гэту мову ўзяў сабе таму што
Зашмат у ёй было гаротных песень,
І мне хацелася прынесьці болей
Ёй чалавечай радасьці і сонца.
Таму цяжэй мне, як другім, калісьці
На гэтай мове стаць было паэтам.
1962
|
|
