Можна ўсё: пусьціць каханьне дымам,
Ўзяць і занядбаць мінулы шлях.
Але толькі – не любіць Радзімы
З чорнаю павязкай на вушах,
З чорнаю павязкаю на вуснах,
З чорнаю павязкай на вачах.
Толькі слухаць словы нездрадлівыя,
Толькі не тлуміць яе маной,
Бо адным мы вінны пакуль жывы
Перад нашаю вялікай нівай:
Праўдай абавязаны мы ёй.
Ісьцінай.
Адзінаю.
Адной.
1984
|
|
