Здавалася, што на ўсё жыцьцё хопіць
У мяне расплачвацца:
За дабро – дабром,
За забыцьцё – памяцьцю,
За абыякавасьць – цеплынёй,
За жорсткасьць – ласкай.
Але ўчора, калі захацеў
За начлег заплаціць,
У кішэні знайшоў
Толькі горкі сьмех –
Манету, якую і сам не любіў
I за якую, уручаючы,
Перапрошваю кожнага.
1965
|
|
