На пытаньне –
Чаму мае рукі заўсёды цягнуцца
Да касы, да плуга, да сякеры,
Я адказваю:
– Усё яшчэ веру
У старыя прымхі,
Што ў канцы жыцьця ўзважваюцца
Дрэнныя і добрыя справы
I прылады, зь якімі хто дружыў,
I незайздросны лёс тых,
Хто зможа на шалі палажыць
Толькі лыжку
Ці толькі свой язык.
1970
|
|
