Сьвяціла сонца, птушкі пелі,
Была вясна ўжо дзьве нядзелі, –
Гняздо клаў бусел-клекатун;
Лясы ўжо пукацца хацелі,
I песьні весела шумелі;
Шукаў ахвяр сваіх каршун.
Але зьбірацца сталі хмары,
Крукі паселі на папары,
Запеў аполудні пявун;
I сівер з поўначы павеяў,
Сьнягамі ўсю зямлю абсеяў;
Азябшых птушак б’е каршун.
I будзе так са дзьве нядзелі:
Заціхне птушчына капэля,
Замоўкне бусел-клекатун, –
Ажно устане зноў з пасьцелі
Цяпло – і сьвет сабой засьцеле, –
Загіне з выстралу каршун.
[1905–1907]
|
|
