Некалі прысьвячаў я свае песьні
Падзеям нязначным,
Але якія здаваліся мне
Больш дзіўнымі,
Як вяртаньне выраю,
Больш важнымі,
Як дождж у засуху,
Больш патрэбнымі,
Як хлеб галоднаму,
Больш зьмястоўнымі,
Як мазалі на руках,
Больш вечнымі,
Як усход і заход сонца.
Зараз з горкаю ўсьмешкай
Перачытваю іх і перакрэсьліваю.
Можа, з усяго застанецца
Толькі адна песьня –
Песьня аб Радзіме.
1971
|
|
