Za niaznanuju
Dal pachmurnuju
Zakaciłasia
Jasna soniejka.
Oj, para, para
Tabie, dobraje,
Adpačyć pajści
Pośle dnia ŭsiaho.
Nachadziłasia,
Nahulałasia
Nad ziamielkaju
Pa-nad kryŭdnaju.
Bačyć tre było,
Kab urodaju
Niva ŭbohaja
Ubirałasia.
Sahreć tre było
Biesprytonnaha,
Ślozy vysušyć
Abniadolenym.
Uśmichacisia
Ŭsim zamučanym
Dolaj-radaściaj,
Volaj-sokałam.
Pośle hetakaj
Pracy-mačychi
Spačyń, soniejka,
Tam za horami.
I nazaŭtra ŭstań
Z novaj siłaju,
Uźnimi ahni,
U sercy stuchšyja.
Raspałi ahni
Viery ŭ budučnaść,
Što dzion lepšych my
Dačakajemsia.
[1905–1907]
|
|
