Nia raz uładary,
Ščaśłivyja i zakachanyja,
Spyniałi čas.
I ŭ mianie nia raz
Źjaŭlałasia spakusa
Sprabavać zrabić
Niešta padobnaje.
Ale, adčuŭšy,
Jak pad nahami
Prabivajecca śviežaja trava,
Ubačyŭšy,
Jak apiarajucca
Maładyja ptušaniaty,
I pačuŭšy,
Jak naradžajucca
Novyja pieśni, –
Ja svaje ruki, uźniatyja,
Kab sonca zatrymać,
Znoŭ apuściŭ
Na płuh.
7.XI.1972.
|
|
