Troje było nas nierazłučnych:
Baćka, ja i piła.
Heta mohuć paćvierdzić
Vuhły zrubaŭ,
Stryžniavatyja pni,
Ležaki, jak miadźviedzi,
Zalehłyja ŭ pasiecy,
Cebry z-pad ahurkoŭ,
Viodry – kałyski z vadoj,
Da vočapaŭ prymacavanyja,
I cymbały, jakija vandrujuć
Ad chaty da chaty,
Ad viasiella – da viasiella,
Ad śviata – da śviata.
Tamu mnie i siońnia zdajecca,
Što my ŭtroch znoŭ piłujem,
Choć ź piłoj havaru ja adzin:
Adzin na staluhi ŭzdymaju kałodu,
Adzin bju kruhlaki,
Adzin niasu drovy,
Adzin ich raspalvaju ŭ piečy
I adzin hreju ziabłyja ruki svaje.
19.III.1973.
|
|
