РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Янка Купала
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Старцы
З торбай кажны, з думкай важнай:
          «Дадуць – не дадуць»,
Даўным сьледам дзед за дзедам
          На кірмаш ідуць.
 
Як дарога к хаце Бога,
          Або й так аб што,
Не пытаюць, добра знаюць,
          Звон пачулі – й до!
 
Быццам горбы, іхні торбы
          Выдаюць парад;
На кірмашы старцы нашы
          Садзяцца у рад.
 
Кожны прэцца ў лепша мейсца...
          Чуй! аж во калі,
Ўтройцы, ўпарцы хрыпла старцы
          Песьню завялі.
 
Той там зь лірай у тры шчыра
          Струны задае,
Той з кантычкі, той з прывычкі
          Модлы дзьме свае:
 
За змарлыя, за жывыя
          Душкі, за жыцьцё,
За скацінку, за збажынку
          І за ўсё, за ўсё...
 
Гэй, малітвам, быццам бітвам,
          Стар’ё аддалось,
А з-пад воку глядзяць к боку,
          Ці дадуць хто штось.
 
Во пасьледні у абедні
          Кончыўся «падай»;
Сыплюць людзі, што-та будзе, –
          Старча, намагай!
 
Неспакойна зь сілай двойнай
          Песень гул памкнуў,
I ўвесь гэты рой расьпеты
          Рукі працягнуў.
 
Дыдак густа й хлеба лусты
          Сыпяцца, прычом
Разам з хлебам – за што трэба
          Маліцца дзядом.
 
Час праходзе... Годзе, годзе
          Глядзець на полк наш!
Пайшлі людзі, што-та будзе, –
          Кончыўся кірмаш.
 
З торбай кажны, з думкай важнай:
          «Ці дзе больш дадуць»,
Даўным сьледам дзед за дзедам
          Зь кірмашу ідуць.
 
[1905–1907]
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.