 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Давай, калі зможам,
Празь дзень, праз гадок,
Махнём у Валожын –
У мой гарадок.
Нічога такога:
Сьцярпім, як усе…
Дарога, дарога
Як трасца трасе.
І так мне зайздросна
Таму ручайку,
Што ціха і проста
Бяжыць па лужку.
Ну што ж ты, нябога,
Так хутка раскіс?
Глядзі, ўжо дарога
Куляецца ўніз.
І з ходу – цьвяроза
Трывожымся мы:
На ўзгорках, як козы,
Застылі дамы.
Нясём свае косьці
Вышэй і вышэй.
Схаваўся пад мосьцік
І дрэмле ручэй.
А вулка да вулкі –
Што ў зруба вянкі.
Цэнтральную гулка
Сякуць жарабкі.
Пра плошчу ні слова –
Тут гмах у гмах.
Адна пабудва
Стаіць, як манах.
Ды люба-прывычна
Глядзець на дзяўчат,
Бо з модай сталічнай
Тут зговар і злад.
Вандруюць па плошчы,
Хоць выкуп плаці:
На месцы ж – і цёшчы,
На месцы – цясьці.
А згоду памножым –
І дом – на газу…
∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙
То як, брат, Валожын?
Ня супраць? Зьвязу!
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2022. Беларусь, Менск.
|
|
|
