Вёсцы Нача
Седзячы ля возера, у якім
люструюцца стромкія вежы касцёла,
між іншым падумаеш,
што твая Радзіма – гэта месца,
куды цябе цягне сэрцам.
Прысутнічаючы на імшы
або гледзячы на старыя,
аброслыя мохам помнікі, –
узгадаеш продкаў,
якія памерлі за тваю Радзіму.
Прайшоўшы па вуліцах вёскі,
пачуўшы ціхія размовы бабулек
і ўбачыўшы светлыя твары дзяцей, –
адчуеш, што твая Радзіма
яшчэ дыхае навакольным паветрам.
І, нарэшце, прысеўшы ля крыжа,
якім пачынаецца вёска,
і акінуўшы вокам усю яе прыгажосць –
годна вымавіш услых
яе велічнае імя – Нача.
2008
|
|
