І мала слоў, каб выказаць настрой:
мая туга – бяз краю і бязь меры.
А кажуць мне: «Душу вазьмі, настрой
і песьняй бі ў няходжаныя дзьверы»...
А дзе-ж яны, такія дзьверы, дзе,
скажэце мне, дасьціпныя дарадцы?
Нялёгка, знаю, сэрцу без надзей
чырвоным цьветам маку загарацца,
а песьні-вольніцы зьвінець у сьне,
адольваць сум душы, галодны лямант...
Як мор, упарта, моўчкі па вясьне
паўзуць здальля густыя часу плямы.
І мала слоў, каб выказаць настрой:
і шлях сьвятла, і праўды сьвет зачынен.
Ня плацяць ані гроша за пастой,
а йсьці наперад сяньня – немагчыма.
Сьляпянка, травень 1931
|
|
