Усьмешкай сэрца мне параніў
блакіт вачэй, вачэй дзявочых.
Навошта сэрцу, скажы, раны,
каханьнем жыць якое хоча?
Блакіт вачэй тваіх дзявочых
сустрэў з трымценьнем струнаў сэрца;
з тае пары і ўдзень, і ўночы
яно к грудзям тваім ірвецца,
ірвецца, мкнецца да спагады,
цяпла, зьнябытае дагэтуль,
каб вечна дружба была й радасьць
сардэчнай шчырасьцю сагрэта.
Таму і сэрца мне параніў
блакіт вачэй, вачэй дзявочых.
Загояць веру, сэрца раны
каханьне моцнае і вочы?
1943
|
|
