Золак, малаком заліты...
Абдымаю неба грудзі.
Пью цябе за літрам літар,
Мой звычайны новы будзень!
Будзе дзень, як сотні іншых, –
Непаўторны і ўлюбёны.
Зноў здаецца, што Ўсявышні
Мне ўсьміхаецца спрасоньня...
Я люблю яго малітвай,
Бо мне болылага ня трэба:
Золак, малаком заліты,
Маладыя грудзі неба.
|
|
