Покуль, зорка, ўранці твой Бледны блеск яшчэ зіяе. (Між травой Перапёлак цьма сьпявае). Абярніся, глянь ка мне Ў вочы, поўныя каханьня, (К небу мкне Стая жаваранкаў зраньня). Кінь пагляд, што ледзь відаць. Бо нябёсы зьзяюць сіне, (Шум чуваць, Гул вясёлы у даліне)! I каханьня думкі ў даль Унясі на сьветле шпарка, (Быццам сталь, Траў paca блішчае ярка). К мілай, што салодка сьніць, Іх прымчы цераз аконца... (Трэ сьпяшыць, Бо вось-вось зазьзяе сонца)!
|
|