Сьнег бялеецца ў вышынях,
На гары, на стромкай скале,
Кветкі квецяцца ў даліне, –
Ў сонцы, ў кветках Генацвале.
Было люба мне ў Цхалтуба,
У жыватворнай цёплай цхалі,
Было люба, як галубіў
Цябе ў думках, Генацвале.
Ты лячыла ўсьмешкай мілай,
Твае лекі чаравалі,
Сны чароўныя будзіла
Ты, грузінка, Генацвале.
Ой, паеду я далёка,
Сэрца сьціснецца ад жалю,
Будзе сумна, адзінока
Безь цябе мне, Генацвале.
Будуць сьніцца скалы, горы,
Грузіі цудоўнай далі,
I адна ты зь ясных зораў
Сьніцца будзеш, Генацвале.
Эліко, маё сьвітаньне,
Смутна зоркі мне міргалі...
«Суліко» на адвітаньне
Прасьпявай мне, Генацвале!
1938
|
|
