 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Над галавою сінява плыве.
I воблачка па-летняму бялее
У гэтай невыказнай сіняве,
Бялее, як на возеры лілея.
Ды набліжэньне іншае пары
Заўважыць можна ў гэтую часіну
Не-не і ўбачыш раптам: угары
Пранесла лёгкім ветрам павуціну.
На фоне сьветлым, сонечным яна
Мільгнула сумнаватаю прыкметай -
Табе здалося: гэта сівізна
Гарачай працай стомленага лета.
Ды ціхае і сьветлае яно,
Хоць дні ягоныя ужо на схіле, —
Во да гадзіны гэтай ўсё адно
Зрабіць пасьпела, што было па сіле.
Ты чуеш, як зьвіняць дзесь галасы
То палявой бясконцаю сьцяжынка
Па-над якой зьвівалі каласы,
Ідуць у вёску зь песьнямі дажынкі.
Сад не шуміць, бо не узьняць галін
Яны сагнуты цяжкімі пладамі.
Дасьпелі гронкі маладых рабін,
Палаюць чырваньню паміж лістамі.
I прад нязьмерным высьпеўшым дабром,
Прад гэтым збожжам, садам ды рабінай
Ня так і сумны летніх дзён надлом,
Адзначаны асеньняй павуцінай.
1955
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
