Я іду зялёным лугам,
Сьцелецца трава.
I чамусьці кругам-кругам —
Галава.
Ці таму, што я ў брыгадзе
Лепшая жняя;
Ці таму, што ўчора ў садзе
Зь ім сядзела я.
Гуляў вецер русым чубам,
Казаў хлопец мне,
Што я стала яму любай
Яшчэ па вясьне.
I што я яго надзея,
Сонейка яго,
Жыць ня можа безь мяне ён
Дня ні аднаго.
Я ж стрымала у сакрэце, —
Не сказала, не! —
Што і ён за ўсё на сьвеце
Даражэйшы мне...
Я іду зялёным лугам.
Сьцелецца трава.
I ад шчасьця кругам-кругам
Галава.
1954
|
|
