Usio adychodzić, płyvie u niabyt.
Mnie čas nie strymać, nie padoŭžyć
imhnieńnie.
Čyrvonaja iskra lacić u błakit,
Źnikaje, adčuŭšy adno sutyknieńnie
Z pavietranaj chvalaj...
Z budzionnaści šeraj, nibyta z tumanu,
Rasinkaj prazrystaj imknusia
da sonca, –
A raptam ja promień haračy dastanu
I zorkaj zaźziaju chacia b na imhnieńnie,
Kab źniknuć, adčuŭšy adno sutyknieńnie
Ź piaščotaj ziamnoju!
|
|
