I treba ž zdarycca takomu,
Vazok u Miensku – nazina!
Laciać, źviniać uparta koły...
Voś tak prajechać – dabrynia!
Navypieradki z časam, ź lesam...
Nibyta letni zvonki ptach!
Jak vietraź, łokan moj bialosy
Siabruje z samym čystym plosam,
Usio žyćcio – kryła uzmach!
Imču!
Laču!
Lasy naŭkoła!
Takaja siń, taki prastor!
Nia łodka, a vazok na kołach
U dalačyń niasie, da zor!
Ach, jak zvyčajnaść časam točyć
Čakaj!
Tryvaj!
Hladzi, paet!
Kab nieznarok tabie nia zbočyć,
Ziamla chadoju šparkaj kročyć...
Śpiašajsia! Prad taboju – śviet...
I treba ž zdarycca takomu,
Imču, jak viecier viesnavy...
Lacić vazok, niasucca koły,
Kryču žyćciu: «Idu na Vy!»
|
|
