Na Biełarusi cicha płačuć kani,
Huduć nad kaniušynaju čmiałi.
Pasłuchajcie, jakaja ź mianie pani,
Napeŭna, nie za tuju pryniałi!
Mazurka nožkaj šparkaju svajoju
Tryvožyć i pryciahvaje moj zrok,
Kiłišak miodu kroplaj załatoju
Spakuśłiva mihaje nieŭznarok!
My viečaram hulajem pa Łazienkach
I sočym za vaviorkami zdala,
Prabačcie, što ŭ błakitnych maich zrenkach
Adlustravana inšaja ziamla!
Viasioły śmiech dy pierastuk abcasaŭ,
Kałi zdajecca pałubaj ziamla!
Kałi zaciahnuć chłopcy hučnym basam:
«Kałinka-małinka maja!»
Prabač, prabač, haścinnaja kraina,
Pryvolna i ŭ tvaich palach čmialu.
Dy tolki ja – viasnovaju kałinaj –
Hłyboka urasła ŭ svaju ziamlu!
|
|
