Nia viedaju ja, z čym mnie paraŭnać
Usio, što Biełaruśsiu nazyvajuć!
Nia viedaju ja, jak ža mnie nazvać
Toj kraj, dzie «rečku-rečańku» śpiavajuć!
Dzie ładzić vudy chłopčyk u cišy,
Pad zvonki śpieŭ staroha Sožu chvalaŭ,
Što ŭzrušyłi da hłybini dušy
I nazaŭždy jaho začaravałi!
A jak ža sercu hułkamu maŭčać,
Kali vakoł takaja siń niabiosaŭ!
Ad rańnia ŭ połi traktary burčać,
Tryvožačy spakoj Dniaproŭskich plosaŭ.
Praleski na prahałinach lasnych
Hałovy svaje zvonkija schiłiłi.
Zdajecca, dastatkova ix adnych,
Kab cudy Biełarusi pałaniłi!
A daviadziecca mnie skazać: «Byvaj!»
Kałi pakłiča dalniaja daroha,
Ja ŭ sercy zachavaju hety kraj
Ź bialavaju biarozkaj la napoha.
|
|
