Пазбавіўся спакою лес –
Ад раньня музыка i сьпевы.
Стары, забыты паланез
Ў самотным танцы кружыць дрэвы!
Хтось пераблытаў i зьмяшаў
Мэлёдыю зь лясным дыханьнем
I цудадзейнічаць пачаў,
Свой твор назваўшы «Разьвітаньнем»!
Жалобна водгукі плывуць,
Так толькі сэрца плакаць можа,
Калі яго ня ў час крануць,
Калі яго ня ў час трывожаць!
I не адрозьніць шэпту траў
Ад слоў, спалоханых сьвітаньнем...
Тут хтось кахаў, тут хтось ствараў, –
Акорд апошні, разьвітальны!
|
|
