Skakała pa kupinach, biehła pa kładcy,
Da ščaścia śpiašałasia, peŭna!
I raptam adna, na chałodnaj łaŭcy,
I niedzie śpiavajuć pieŭni.
Ot łicha, patrebna ž, pračnułasia rana,
Što potym było b – nieviadoma...
I kryžam zdałasia akonnaja rama
Majho zichatłivaha doma!
Pažalusia vietru ja:
ščaście nia choča
Sa mnoju ŭžyvacca bolej.
Źjaŭlajecca ŭ snach, na ŭvieś hołas
rahoča,
Da inšych śpiašajecca polem.
|
|
