На ганак выйшла. Угары,
У цёмным небе зорка зьзяла.
Сюды даходзіў пах кары...
А за сьпіною млела зала,
I дзьверы тоненька рыпелі,
Цвыркун нібыта струны кратаў.
Туман над садам белы-белы
Аблокамі на травы падаў.
Крыштальныя зьвінелі люстры,
Шумела зала, як Парнас!
I бачылася ў простай хустцы
Сама Паэзія між нас!
Ішла павольна, ледзь ступала,
Нібыта па жывой рацэ,
I плыў за ёю цень Купалы
З жалейкай-дудачкай ў руцэ!
Ніхто ня ўбачыў, не прыкмеціў
Застольле сьмеху i дабра!
Сьпявалі яблыні i вецер,
I зорка – казачнае «бра»!
Стаю на ганку. Цень празрысты
Узмах птушынага крыла!
Хусьцінка – ветразь прамяністы,
Амаль, што побач праплыла!
|
|
