Łuh Zialony, chto raskvieciŭ
tvaje sciežki na ŭskrai?
Niedaŭmiecca, – moža, viecier,
mo načnyja sałaŭi
svoj naładziłi harmonik,
zahłušyłi zvon rasy,
i varušyć vusam dvornik:
– Skul takija hałasy?
Mo viasny majoj śviściołki,
moža, pieśniu chto zavioŭ...
I miacie, miacie miaciołkaj,
zakachany ŭ sałaŭjoŭ.
Moža, vyjści mnie na hanak
ci spynicca la dźviarej?
Nie inakš – buntuje ranak
sałaŭiny archirej!
Jon mianie nie rastryvožщ,
choć na čas pazbaviŭ snu,
chaj ža dni maje pamnožyć
na jašče adnu viasnu!
Chaj spačatku załahodzić,
schmiełić znurany pahlad
čałavieku, što nia chodzić
da mianie ažno z kalad.
Chaj paśla vyvodzić śmieła,
poščak źnizvaje z kryła, –
ci to śnieh źlataje bieły,
ci čaromcha zaćviła?!
|
|
