Vypadkova mašynu spyniła...
I zirnuła tudy z-pad ruki,
dzie firanka pad koler čarniła,
niby vieršaŭ maich radki.
Pad nahami patreskvaje hravij,
poŭnia ściele ściažynku-biel...
Tak, napeŭna,
ŭ čužuju havań
zapłyvaje čužy karabiel.
Tak, napeŭna, sychodzić na prystań
z trapa znudžany moram marak,
dy śviatło za firankaj prazrystaj,
jak padmanna pryzyŭny majak...
Pad aknom Vašym jasień taniutki
budzie poŭniu hajdać u łiści
i błakitnyja kvietki aniutki
buduć sumam maim ćviści.
Budzie jasień śpiavać kałychanku
biełaj poŭni pra bierah čužy,
až pakul nie ŭstryvožać firanku
hamanoju svajoju stryžy.
Vy adkryjcie jaje, adnavieście! –
Niby z mora ŭpłyvie chaładok,
i praniźłivy – Vašaj niavieście –
karabla raźvitalny hudok!
Niepatrebna čužaja mnie prystań!
Nie prymaju jaje anijak!
Za śvitalnaju dallu ahnistaj
mnie mirhaje inakšy majak.
Tam, daloka, taksama taniutki
budzie jasień la chaty raści,
i ziamłi biełaruskaj aniutki
buduć Vam i štoleta ćviści.
|
|
