Той дождж у памяці...
Я зноў адчула,
як кропелька празрыстая на вуснах
дрыжыць,
а побач ты,
цяпло тваё і чуласьць,
і позірк твой прывабны і спакусны.
Масква плыла...
Маланкі зіхацелі,
стаялі мы пад ненадзейным дахам,
ты памятаеш, разам мы хацелі
на момант вырвацца з натоўпу
птахам.
Масква плыла...
I мы плылі за ёю,
упершыню была я паслухмянай,
ты памятаеш, пэўна, як маёю
рукой здымаў ты кропелькі з духмянай
варшаўкі...
Ад злых людзей, ад злых вачэй хаваю
той дождж далёкі, словы, рукі, вусны,
мінула многа год, а я не забываю
прывабны позірк, сьціплы i спакусны.
І тую раніцу...
Ужо сьвяціла сонца,
дзюймовачкай была ў тваіх далонях,
і вось плыву, плыву у ix калоне
я па ўспамінах аб табе бясконцых.
|
|
