O, kolki raz prasiŭ ja
Naznačyć mnie spatkańnie;
O, kolki raz chacieŭ ja
Pryznacca joj u kachańni!
Dy ŭsio pieraškadžałi,
Kałi dziaŭčynie vieryć,
To pavadak viasnovy,
To prymarazak-šerań.
Ale i ja – uparty.
I kab svajho dabicca,
Prasiŭ ja ščyra majstra
Zrabić joj zavušnicy.
Na hetych zavušnicach
Ja napisaŭ zaklaćcie –
Usio, što nie skazaŭ joj,
A ŭ čym chacieŭ pryznacca.
Siahońnia nie ŭciače ŭžo
Ad słoŭ maich haračych
Ni ŭ čas, kałi śmiajecca,
Śpiavaje abo płača.
Ni ŭ čas, kałi prylaža,
Zmaryŭšysia, źmiarkańniem, –
Źviniać joj zavušnicy
Ŭsio pra majo kachańnie.
1959
|
|
