Дабранач, мой звонкагалосы май, чаромхі белай важкія букеты, дабранач, малады вясновы гай – таемны вартавы маёй планеты. Дабранач, той гарэзьлівы хлапчук, што будзе у вышынях зорных лётаць, дабранач, стома спрацаваных рук i Беларусі мройлівая лотаць. Дабранач, векапомных дзён салдат i зоры абеліскаў збранзавелых, дабранач, першы высевак зярнят i тапалёвы пух над полем белы. Дабранач, мой каханы чалавек, няхай цябе у снах тваіх люляе цяпло мае, адданае павек, і радасьць, што любоўю атуляе. Крыклівае, дабранач, немаўля, што зь цягам часу стане верным сынам, дабранач, партызанская мая лясная старана пад небам сінім.
|
|