У тваіх блукае валасах
месяц, a ў вачах блішчыць рыжынка,
мне ж бацькамі дадзена ў пасаг,
на ўсялякі выпадак, сьмяшынка.
Я гадзіны гэтыя люблю,
справа не абы ў мяне якая,
месячык, старанная, лаўлю,
рукі маладыя апякаю.
Затрашчыць уночы лёдастаў,
валасы твае мякчэй за кужаль,
ты яшчэ i сябрам мне ня стаў,
а гаворыш: будзеш добрым мужам.
Ды чаго ня скажа маладосьць!
Да акна прыбілася сьняжынка,
i чамусьці добра знаць, што ёсьць,
на ўсялякі выпадак, сьмяшынка.
|
|
