Ahornie Zubaŭski bulvar načnaja ciša,
viasioły miesiac tak, za budź zdaroŭ!
Sabie na pamiać moj maršrut zapiša
i navat vydaść vieksiel na luboŭ.
Kalco Sadovaje, jak pikavaja dama,
I nie zhledzišsia – padmanam abviadzie,
ale čamu staić vuń tam la bramy
dziaŭčo-nadzieja, lepšaja ŭ biadzie.
Za tym aknom, za tonkaju firankaj
znajomy profil bačycca zdalok,
ja paraŭnaju hetu noč z zarankaj,
ŭ ahni jakoj zharaje matylok.
Ty paŭstaješ praz škło, niby z tumanu,
čamu ž tady rabinaju haru?!
Ja siońnia miesiac dla ciabie dastanu,
a moža, navat nieba padaru.
Kab nada mnoj płyłi tvaje abłoki,
jak žuravy płyvuć na schile dnia,
łaŭlu ix kryk, a ty taki daloki,
i nad Kalcom Sadovym cišynia.
|
|
