Даруй i дзякуй! Вольная цяпер.
Ужо непадуладная нікому,
праз адзіноту, смутак i зьнявер
вяртаюся шчасьлівая дадому.
Даруй за недазволены агонь,
за боль i безнадзейнае: кахаю...
Мо ад таго бунтуе радасьць скронь,
што сёньня толькі вецер абдымаю.
Я дзякую табе за сьмех ў бядзе,
за пачуцьця i думак першароднасьць,
дык хай жа мой радок цябе вядзе
ад позірку майго – у бесьсьмяротнасьць.
|
|
