Daroha, daroha, daroha
Zaŭsiody mnie mroicca, śnicca,
Choć časam stamlajucca nohi,
Nijak nie mahu ja spynicca.
Nibyta za dalečynioju
Siniejučaha niebakraju
Nia viečar z asieńniaj zaroju,
A ranak viasnovy čakaje.
I choć staptaŭ nie adny boty
Ja ŭ pošukach ščaścia ziamnoha –
Vitaj vałacuhu svajho ty,
Daroha, daroha, daroha!
1979
|
|
