Я ў даўгу, які вярнуць мне трэба,
Калі адразу – спакваля:
Што я ўзяў у неба – аддаць небу,
Што – ў зямлі, хай забярэ зямля.
А мне хопіць нават успамінаў,
Што калісь пад гэтым небам жыў,
Бачыў сонца над сваёй краінай,
Чуў звон песень, сосен, рэк і ніў.
1979
|
|
