Ja daŭno razdaryŭ
Svaje daŭnija kazki,
Što čuŭ ad bajkaroŭ
I zamorskich, i naskich,
Ad źviaroŭ i piarnatych,
Ad dałinaŭ, uzhorjaŭ,
Ad śniahoŭ i daždžoŭ,
Ad viatroŭ i suzorjaŭ.
A małyja iznoŭ
Kazki novaj čakajuć,
A dzie ŭziać mnie jaje
Ci jak skłaści – nia znaju.
I voś tut raptam
Niespadziavanaja ŭdača:
Na zamiorzłym aknie
Kazku dziŭnuju baču.
U kaščejevym zamku
Viasna žałicca ŭ skrusie:
– Zabiarycie ź niavołi
Mianie, lebiedzi-husi.
Nad śniahami,
Ildami
Na kłič jaje ščyry
Adusiul paśpiašaje
Vyzvalać viasnu vyraj...
Ja pačaŭ hetu kazku
Małym bajać, dy tolki
Da kanca nie davioŭ.
Sonca jarkaj viasiołkaj
Tak, zasłuchaŭšysia,
Naaknie zazijała,
Što i kazka maja
Ŭvačavidki rastała.
1980
|
|
