Колькі ёсьць дарог ва ўсёй маёй краіне!
I зь іх кожная напеў адменны мае:
То сасновы, ядлаўцовы, тапаліны,
То пясчаны аж па схілы небакраю,
То азёрны, пералівісты і сіні,
То зялёны, як атава лугавая.
Каб даведацца, пра што яны гавораць,
Трэба ўсе іх абысьці сваймі нагамі
I адчуць на сваіх вуснах пылу горыч,
Паздаровацца з усімі валунамі,
Пакланіцца пуцяводным сонцу, зорам,
Раскрыць грудзі перад стрэчнымі вятрамі.
1980
|
|
