Nia znaju,
Ci varta było pasyłać
Na Miesiac ludziej,
Jakija tam nia ŭbačyłi ničoha,
Aproč miortvych skał.
A na Miesiacy ž spradvieku
Hniaździacca kažany i sny,
Uzdychi zakachanych rejuć,
Pierałivajucca hory
Nieraźmiennaha sierabra,
Jakim za svoj načleh i chleb
Raspłačvajucca biazdomnyja vandroŭniki.
Tam, uratavaŭšysia ad djabła,
Žyvie i čarnaknižnik pan Tvardoŭski,
I dušy adyšoŭšych
Prytułak viečny majuć.
Tam ich bačačy, na Miesiacy,
Zaŭsiody, jak na nieznajomych,
Usie viaskovyja sabaki brešuć.
Pajdu.
Mo ŭhavaru, kab ścichłi,
Dy nalubujusia na poŭniu.
1980
|
|
