Mahčyma, tamu, što kałyskaj majoj
Chacina była z sałamianaj strachoj,
Bolš radasnaj zieleni ŭ śviecie nia znaju,
Jak naša žytniovaja ruń maładaja.
Nia znaju bolš svietłaj chviłiny ŭ žyćci,
Kałi pačynaje kałośsie ćviści,
I serda majo chvalavańniem abniata,
Kałi nałivajucca soncam ziarniaty,
I śviata – najbolšaje, kałi moj kraj
Źbirać pačynaje bahaty ŭradžaj,
Kałi za siabroŭskaj biasiedaj-patrebaj
My dziełimsia skibami rodnaha chleba.
1981
|
|
