Nie kryŭduj na vieśni viecier,
Što ciabie razbudziŭ na daśviećci, –
Heta ja jamu padkazaŭ.
Nie kryŭduj na sonca, jakoje
Ciabie rascałavała zaroju, –
Heta ja jaho paprasiŭ.
Nie kryŭduj, što žaŭruk rana
Ciabie vykłikaŭ vyjści na hanak, –
Heta ja jaho pasłaŭ.
Bo bieź ciabie ja nia znaju:
Ci była b u mianie takaja
Niepaŭtornaja viasna?
1981
|
|
