Vidać, iznoŭ ja adkładu na zaŭtra
Zakazanyja ody, sierenady,
Pryśviečanyja sałaŭinym žartam,
Kupalskim vohniščam dy łistapadam.
I mo da ich viarnucca nie pryjdziecca
Až da kanca majoj ziamnoj darohi,
Bo šmathałosy zvon ludskoj tryvohi
Bje z kožnym dniom maćniej u majo serca.
I kab nie pahasiłi złydni sonca,
Nia źniščyłi śviet vohniennyja łiŭni,
Iznoŭ, z pachodnaj pieśniaj, dabravolcam
Idu i siońnia ja na punkt pryzyŭny.
Chaj i mianie załičać nazaŭsiody
K bajcam, jakim davieryła kraina
Svaje hranicy pilnavać niaspynna,
Stajać na varcie miru i svabody.
1983
|
|
