…Не, ты ня думай, я разумею: Каляды
хутка ўжо, а за вакном – слата,
i на душы так самотна і хто б даў рады…
Ды толью вецер, вецер-сабака вые ў дратах.
Не, ты ня думай, твой жаль гэты не назаўсёды,
i у твaix у шэра-зялёных вачах
заўтра ізноў загарацца іскрынкі свабоды,
i, значыць, у зрэнках варожых затоіцца жах.
Не, ты ня думай, бывае, што нават гepoi
ідуць на аральны кантакт з рэвальверным ствалом…
Толью я пэўны, што лепей пакінуць набоі
да непазьбежнага моманту перасячэньня са злом.
Не сумнявайся i не пераймайся з нагоды,
ну а тым болей, калі той нагоды няма.
Ведай, дзяўчынка, ты самай найлепшай пароды,
а усё астатняе – проста такая зіма.
запалярная Нарвегія, Буда, 10.X.2008
|
|
