#1
Дзед
Сёрбай, дзеду, сёрбай
Крупнік ды зацірку, –
Пабрыдзеш бо з торбай,
3 торбай дзірка ў дзірку.
Закарбуй на бірку,
Што на гора спор быў,
Спорна год нацыркаў,
Дарабіўся горбу.
Высьвідраваў корбай,
Вырыў плугам-кіркай
Баразьністу ворбу
Тры аршыны шыркай.
Выцерпеў прыдзіркаў,
Што і мор ня сцёр бы, –
Стар і мал век гыркаў:
– Сёрбай, дзеду, сёрбай!
#2
Унук
Дзедаў ўнук-гарэза, –
Як чмель чапурыцца,
Ўсе б платы парэзаў,
Плот яму – макрыца.
Ён не спакарыцца,
Як сам рымскі цэзар, –
Хто супроць – кастрыцай,
Бахне і з «абрэза».
У руках жалеза
Жарам заіскрыцца,
Не ўпляце дзярмезаў
Яму і цямрыца.
Як ёсьць чым прыкрыцца –
Багацей ад Крэза...
Выйдзе ў сьвет крыніцай
Дзедаў ўнук-гарэза.
1926
|
|
