Ja vieru – nastanie
takaja časina,
I runiaj savieckaj
ukvieciacca honi,
Dzie Visły, dzie Sieny,
dzie Temzy dałiny,
Dzie praca ludskaja
siahońnia ŭ pryhonie.
Raźviejucca ŭ popieł
karony i trony,
Sterłinhi i franki,
dukaty, dalary;
Mikadaŭ, prełataŭ
bankiraŭ, baronaŭ
Zachłynuć paŭstańniaŭ
narodnych pažary.
Rabočych hramady
ŭ svaje voźmuć ruki
Zavody i fabryki,
šachty i domny,
Zbudujuć pałacy
sabie i dla ŭnukaŭ,
Dzie radaść i sonca
zahościać viekpomna.
Kałhasny stalny płuh
zasyple navieki
ŭ barozny-mahiły
panoŭ-fieadałaŭ,
Kab siejbit staranny
nia hnuŭsia pad ździekam,
Kab sočnaja niva
bujniej krasavała.
Chrystoŭ, mahamietaŭ,
jehovaŭ i budaŭ,
Bažnicy, kapłicy
ŭsich vieraŭ i nacyj,
Jak śmiećcie na śviecie,
jak tuchłyja hrudy,
Źmiacie dyktatura
raskovanaj pracy.
A biełyja, žoŭtyja,
čornyja rasy
Da movy supolnaj
pračyściać darohu...
Sunimucca bitvy,
zahubiacca klasy,
Hranicy, zastavy
parvie pieramoha.
Nju-Jorki, Paryžy,
i Vilni, Berłiny,
Šanchai, Varšavy,
Ženievy, Takii
Azdobiacca ŭ ściahi
čyrvonaści dziŭnaj,
Što ŭ nas zichaciacca –
u ściahi takija.
HIad leninskim ściaham
praletaryjata
Paŭstanie rvać puty –
chto dołi nia viedaŭ, –
Chto sochnie biaź chleba,
chto hinie biaz chaty,
Chto kormić svaim
mazalom darmajedaŭ.
Ad moraŭ paŭnočnych
da moraŭ paŭdzionnych
Uzdymiecca pieśnia
svabodna i dumna:
Chaj praca panuje
na volnych zahonach,
Chaj zory iskracca
suśvietnaj kamuny.
Ja vieru – nastanie
takaja časina,
I runiaj savieckaj
ukvieciacca honi,
Dzie Visły, dzie Sieny,
dzie Temzy dałiny,
Dzie praca ludskaja
siahońnia ŭ pryhonie.
1932
|
|
