I nie ad varožaje kułi u bitvie,
I nie ad chałodnaj palarnaj purhi,
I nie ź pierunom ahniavym ŭ baraćbie
Zahibła ty, ptuška savieckaj ziamłi.
Da žudkaj niaščasnaj śmiarotnaj pary,
Pad nieba, dzie soniejka, byŭ tvoj palot,
Taboj hanaryŭsia mały i stary,
O słaŭny, o jasny hihant-samalot.
Lacieŭ ty – niamieła ludskaja žurba,
Lacieŭ ty – pužłiva ŭciakałi imhły,
Nad rečkaj hałoŭku chiłiła viarba,
Zajzdrosna z vyšyń pazirałi arły.
Siahońnia ŭ žałobie radzima maja
Pa stracie, jakaja abiehła ŭvieś śviet...
Viałikaja ž naša pracoŭnych siamja
Ŭžo kłiča da novych herojskich pabied.
Heroi, što zhinułi razam z taboj, –
Ich pamiać piarojdzie z taboju ŭ viaki:
Kałhaśnik uspomnić pra vas za siaŭboj,
Zavodaŭ i fabryk uspomniać hudki.
Napierad, napierad, na zachad i uschod.
Znoŭ da pieramoh, jak adzin, jak adzin...
Jość partyja, Stałin, svabodny narod,
Narod heraičny savieckich krain.
1935
|
|
