Chodziać hutarki pa śviecie
Letam i zimoj,
Ad vašeci da vašeci
Chodziać čaradoj.
Pa balučaj pa viačystaj
Bjuć usio strunie:
Abiadnieŭ mužyk dačysta,
Až čuć-čuć dychnie!
Źvioŭ svaju niadolu-dolu
U kaziny roh,
Ciopłaj chaty, ŭdoval pola
Kryŭ biadniazie Boh.
Skarb adviečny – haspadarku
Pierajeŭ, prapiŭ,
Ciemnatu, biadu na karku
Vozić, jak vaziŭ.
Dumki słavy, dołi, vołi –
Jak i nie byłi, –
Dremluć niedzie ŭ čystym połi...
Ŭzyduć ža kałi?
Treba złoje ŭsio rastreści,
Sonnych razbudzić,
Treba novaje ŭsio ŭźnieści,
Novy šlach adkryć.
...Ci što znajuć, ci nia znajuć,
Voś, aby ź biady!
Tak piajuć, tak adpiavajuć
Na usie łady.
Čuje ŭsio mužyk naš heta,
Čuje kožny dzień,
Dy ŭzdychaje ź leta ŭ leta,
Dy snuje, jak cień.
Oj, nia hreje, choć i śviecić,
Miesiac nad ziamloj...
Chodziać hutarki pa śviecie,
Chodziać čaradoj.
1908
|
|
