Бацька мой родны,

родзіч мой мілы.

Глядзеў ты ўсьлед мне, здаецца, учора.

Сёньня ня знаю нават магілы,

дзе твае косьці злажыла гора.

Бацька мой сільны, табе б спакойна

сеяць пшаніцу на родных гонях,

у дзень кірмашны вокам нямыльным

ацэньваць коні.

Табе б на плечы сыноў-асілкаў

пакласьці рукі ў гадоў зьмярканьні

і ўнукам баяць пра ўсе памылкі,

пра ўсе уцехі юнасьці раньняй.

Табе б ад маці лепшы кусочак,

табе б зь сябрамі чарка ў бяседзе,

пашана ўнукаў, апека дочак,

пачэсны гонар у нашым родзе.

Бацька мой родны,

даруй, што старасьць

тваю я сэрцам недаглядзела.

Несла ў далонях сваю ахвярнасьць,

несла і раптам асірацела.

Дзе твае косьці сёньня? Ня знаю.

Апошніх сьпеваў ужо не пачую.

Хмары навісьлі над нашым краем,

на родных гнёздах вораг лютуе.