Белым сьнегам замятае

Вецер чорныя палі,

Нібы вопратку ўзьдзявае

Шыр прасторная зямлі.

Мяккі сьнег лятае пухам,

I канца яму няма,

I нясе сярдзітым духам,

Дзікім сіверам зіма.

Зачыняйце шчыльна хату,

Каб ня дзьмулі халады,

На вакно пляціце мату,

Каб ня клаў мароз сьляды.

Даставайце з вышак сані –

Гайда сьцежкі праціраць

I па белым акіяне

Ўдоўж і ўпоперак гуляць!

Ды кладзіце рукавіцы –

Дзе з марозам жартаваць!

Рады белай мы зіміцы,

Рады зь ёю ваяваць.

Гэй вы, коні, гэй, малыя!

Што заснулі? Весялей!

Гэй, у скочку, залатыя!

Варушыцеся жывей!